archetypus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

archetypus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv archetypus archetypa archetypum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:archetypus

Worttrennung:

ar·che·ty·pus

Bedeutungen:

[1] Kunst, Literatur: original
[2] übertragen: verlässlich; aufrichtig, echt

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀρχέτυπος (archetypos→ grc[1]

Beispiele:

[1] „o quam me nimium probas amasque, / qui vis archetypas habere nugas!“ (Mart. 7,11,3–4)[2]
[1] „Archetypum Myos argentum te dicis habere, / quod sine te factum est, hoc magis archetypum est?“ (Mart. 8,34,1–2)[3]
[1] „nam perfectissimus horum / si quis Aristotelen similem vel Pittacon emit / et iubet archetypos pluteum servare Cleanthas.“ (Iuv. 2,5–7)[4]
[2] „sic tamquam tabulas scyphosque, Paule, / omnes archetypos habes amicos.“ (Mart. 12,69,1–2)[5]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „archetypus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 544.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „archetypus
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „archetypus“ Seite 179.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „archetypos et archetypus“ Spalte 460.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „archetypus“ Seite 179.
  2. M. Valerius Martialis; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Epigrammata. sterotype Auflage der 1. Auflage. De Gruyter, München/Leipzig 2006, ISBN 978-3-598-71531-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1990), Seite 213.
  3. M. Valerius Martialis; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Epigrammata. sterotype Auflage der 1. Auflage. De Gruyter, München/Leipzig 2006, ISBN 978-3-598-71531-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1990), Seite 257.
  4. Decimus Iunius Iuvenalis; Jacob Willis (Herausgeber): Saturae sedecim. 1. Auflage. B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Stuttgart/Leipzig 1997, ISBN 3-8154-1471-7 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 11.
  5. M. Valerius Martialis; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Epigrammata. sterotype Auflage der 1. Auflage. De Gruyter, München/Leipzig 2006, ISBN 978-3-598-71531-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1990), Seite 422.