anabasis
anabasis (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, f[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | anabasis | anabasēs |
Genitiv | anabasis | anabasum |
Dativ | anabasī | anabasibus |
Akkusativ | anabasim anabasin |
anabasēs |
Vokativ | anabasis | anabasēs |
Ablativ | anabase | anabasibus |
Worttrennung:
- a·na·ba·sis, Genitiv: a·na·ba·sis
Bedeutungen:
- [1] Botanik: Schachtelhalm
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen ἀνάβασις (anabasis☆) → grc[1]
Synonyme:
- [1] ephedra, equisaetum, hippuris
Oberbegriffe:
- [1] herba
Beispiele:
- [1] „L. XXVI continentur […] hippuris sive ephedron sive anabasis quae equisaetum“ (Plin. nat. 1,26,83)[2]
- [1] „Ephedra, ab aliis anabasis vocata, nascitur ventoso fere tractu scandens arborem et ex ramis propendens,“ (Plin. nat. 26,36)[3]
- [1] „alii hippurin, alii ephedron, alii anabasim vocant, traduntque iuxta arbores nasci et scandentem eas dependere comis iunceis multis, nigris, ut ex equorum cauda,“ (Plin. nat. 26,133)[4]
Übersetzungen[Bearbeiten]
[1] Botanik: Schachtelhalm
- [1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „anabasis“
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „anabasis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 411.
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „anabasis“ Seite 138.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1 , „anabasis“ Spalte 12.
Quellen:
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „anabasis“ Seite 138.
- ↑ Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen I. Libri I–VI, K. G. Saur, München/Leipzig 1996, ISBN 3-519-11650-2 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1906) , Seite 86–87.
- ↑ Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897) , Seite 186.
- ↑ Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897) , Seite 220.