akompaniament

akompaniament (Polnisch)

Substantiv, m

	Singular	Plural
Nominativ	akompaniament	akompaniamenty
Genitiv	akompaniamentu	akompaniamentów
Dativ	akompaniamentowi	akompaniamentom
Akkusativ	akompaniament	akompaniamenty
Instrumental	akompaniamentem	akompaniamentami
Lokativ	akompaniamencie	akompaniamentach
Vokativ	akompaniamencie	akompaniamenty

Worttrennung:

a·kom·pa·nia·ment, Plural: a·kom·pa·nia·men·ty

Aussprache:

IPA: [akɔmpaˈɲamɛnt], Plural: [akɔmpaɲaˈmɛntɨ]

Hörbeispiele:  akompaniament ^(Info)

Bedeutungen:

[1] Musik: Begleitung auf einem Musikinstrument; Akkompagnement, Begleitung

[2] Musik: Instrumentalpartie, die ein Solostück begleitet; Begleitung, Begleitmusik

[3] übertragen: Klänge, die etwas begleiten; Begleitung

Herkunft:

seit dem 19. Jahrhundert bezeugte Entlehnung aus dem italienischen accompagnamento ^→ it

Beispiele:

[1]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] śpiewać przy akompaniamencie fortepianu

[2] grać akompaniament, skomponować akompaniament

Übersetzungen

 [1] Musik: Begleitung auf einem Musikinstrument; Akkompagnement, Begleitung

Deutsch: Akkompagnement n, Begleitung f

 [2] Musik: Instrumentalpartie, die ein Solostück begleitet; Begleitung, Begleitmusik

Deutsch: Begleitung f, Begleitmusik f

 [3] übertragen: Klänge, die etwas begleiten; Begleitung

Deutsch: Begleitung f

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1, 2] Polnischer Wikipedia-Artikel „akompaniament“

[1–3] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „akompaniament“

[1–3] Słownik Języka Polskiego – PWN: „akompaniament“

[1–3] Maria Borejszo: Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2007, ISBN 978-83-232176-5-7, ISSN 0554-8179 , Seite 100.

[1–3] Stanisław Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–G, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13858-0 , Seite 35.

[1–3] Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5 , Seite 29.

[1, 3] Mirosław Bańko: Inny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–Ó, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-12826-7 , Seite 13.

[1–3] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5 , Seite 153–154.

[1, 2] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.) , Seite 21.

[1–3] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „akompaniament“

[1–3] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969)  „akompaniament“

[1, 3] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat) , „akompanjament“ Seite 18.

[1] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat) , „akompanjament“ Seite 11.

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „akompaniament“

Quellen: