abundare
Zur Navigation springen
Zur Suche springen
abundare (Latein)[Bearbeiten]
Verb[Bearbeiten]
Zeitform | Person | Wortform |
---|---|---|
Präsens | 1. Person Singular | abundō |
2. Person Singular | abundās | |
3. Person Singular | abundat | |
1. Person Plural | abundāmus | |
2. Person Plural | abundātis | |
3. Person Plural | abundant | |
Perfekt | 1. Person Singular | abundāvī |
Imperfekt | 1. Person Singular | abundābam |
Futur | 1. Person Singular | abundābō |
PPP | abundātus | |
Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | abundem |
Imperativ | Singular | abundā |
Plural | abundāte | |
Alle weiteren Formen: Flexion:abundare |
Worttrennung:
- ab·un·da·re
Bedeutungen:
- [1] intransitiv: sehr viel oder zuviel Wasser mit sich führen; überströmen, überfluten, überfließen
- [2] intransitiv, übertragen: völlig mit etwas erfüllt sein; überströmen
- [3] intransitiv, übertragen: in großer Menge aufkommen; hervorströmen, hervorwachsen
- [4] intransitiv, mit Ablativ: völlig mit einer Flüssigkeit erfüllt sein
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „sed primum quicquid aquai / tollitur in summaque fit ut nihil umor abundet, / partim quod validi verrentes aequora venti / deminuunt radiisque retexens aetherius sol, / partim quod supter per terras diditur omnis:“ (Lucr. 5,264–268)[2]
- [1] „nec tanto possent venientes opprimere imbri, / flumina abundare ut facerent camposque natare, / si non extructis foret alte nubibus aether.“ (Lucr. 6,266–268)[3]
- [2] „amoenitates omnium venerum et venustatum adfero / ripisque superat mi atque abundat pectus laetitia meum.“ (Plaut. Stich. 278–279)[4]
- [3] „Praeterea omnis odor fumus vapor atque aliae res / consimiles ideo diffusae e rebus abundant,“ (Lucr. 4,90–91)[5]
- [3] „semper enim summum quicquid de rebus abundat, / quod iaculentur.“ (Lucr. 4,145–146)[6]
- [3] „nam quod multa fuere in terris semina rerum, / tempore quo primum tellus animalia fudit, / nil tamen est signi mixtas potuisse creari / inter se pecudes compactaque membra animantum, / propterea quia quae de terris nunc quoque abundant / herbarum genera ac fruges arbustaque laeta / non tamen inter se possunt complexa creari, / sed res quaeque suo ritu procedit, et omnes / foedere naturae certo discrimina servant.“ (Lucr. 5,916–924)[7]
- [3] „sic igitur toti caelo terraeque putandumst / ex infinito satis omnia suppeditare, / unde repente queat tellus concussa moveri / perque mare ac terras rapidus percurrere turbo, / ignis abundare Aetnaeus, flammescere caelum;“ (Lucr. 6,665–669)[8]
- [4] „Quod superest, umore novo mare flumina fontes / semper abundare et latices manare perennis / nil opus est verbis: magnus decursus aquarum / undique declarat.“ (Lucr. 5,261–264)[9]
- [4] bildlich: „meretricem ego item esse reor, mare ut est: / quod des devorat nec datis umquam abundat.“ (Plaut. Truc. 568–569)[4]
Wortbildungen:
Übersetzungen[Bearbeiten]
|
- [1–4] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „abundo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 45.
- [1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „abundo“
- [1–4] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „abundo“ Seite 17–18.
- [1–4] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1 , „abundo“ Spalte 231–236,
Quellen:
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „abundo“ Seite 17.
- ↑ Titus Lucretius Carus; Marcus Deufert (Herausgeber): De rerum natura. 1. Auflage. De Gruyter, Berlin/Boston 2019, ISBN 978-3-11-026251-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 197.
- ↑ Titus Lucretius Carus; Marcus Deufert (Herausgeber): De rerum natura. 1. Auflage. De Gruyter, Berlin/Boston 2019, ISBN 978-3-11-026251-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 255.
- ↑ 4,0 4,1 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat) .
- ↑ Titus Lucretius Carus; Marcus Deufert (Herausgeber): De rerum natura. 1. Auflage. De Gruyter, Berlin/Boston 2019, ISBN 978-3-11-026251-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 140.
- ↑ Titus Lucretius Carus; Marcus Deufert (Herausgeber): De rerum natura. 1. Auflage. De Gruyter, Berlin/Boston 2019, ISBN 978-3-11-026251-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 143.
- ↑ Titus Lucretius Carus; Marcus Deufert (Herausgeber): De rerum natura. 1. Auflage. De Gruyter, Berlin/Boston 2019, ISBN 978-3-11-026251-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 222.
- ↑ Titus Lucretius Carus; Marcus Deufert (Herausgeber): De rerum natura. 1. Auflage. De Gruyter, Berlin/Boston 2019, ISBN 978-3-11-026251-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 270.
- ↑ Titus Lucretius Carus; Marcus Deufert (Herausgeber): De rerum natura. 1. Auflage. De Gruyter, Berlin/Boston 2019, ISBN 978-3-11-026251-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 197.