abdicative

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

abdicative (Latein)[Bearbeiten]

Adverb[Bearbeiten]

Positiv Komparativ Superlativ
abdicātīvē

Worttrennung:

ab·di·ca·ti·ve, keine Steigerung

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, Dialektik: verneinend, negativ

Herkunft:

Ableitung zu dem Adjektiv abdicativus → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] negative

Gegenwörter:

[1] dedicative

Beispiele:

[1] „in prima forma et universalster et particulariter et dedicaiive et abdicative concludi potest; in secunda forma nisi per contrarium concludi non potest; in tertia forma particulariter tantum concluditur: quapropter non frustra hic est ordo servatus.“ (Mart. Cap. 4,409)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abdicative“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 8.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abdicative“ Spalte 53.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abdicative“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 8.
  2. Martianus Minneus Felix Capella; James Willis (Herausgeber): De nuptiis Philologiae et Mercurii. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1983 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Sseite 139–140.