abdicative
abdicative (Latein)[Bearbeiten]
Adverb[Bearbeiten]
Positiv | Komparativ | Superlativ |
---|---|---|
abdicātīvē | — | — |
Worttrennung:
- ab·di·ca·ti·ve, keine Steigerung
Bedeutungen:
- [1] spätlateinisch, Dialektik: verneinend, negativ
Herkunft:
- Ableitung zu dem Adjektiv abdicativus → la[1]
Sinnverwandte Wörter:
- [1] negative
Gegenwörter:
- [1] dedicative
Beispiele:
- [1] „in prima forma et universalster et particulariter et dedicaiive et abdicative concludi potest; in secunda forma nisi per contrarium concludi non potest; in tertia forma particulariter tantum concluditur: quapropter non frustra hic est ordo servatus.“ (Mart. Cap. 4,409)[2]
Übersetzungen[Bearbeiten]
[1] spätlateinisch, Dialektik: verneinend, negativ
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „abdicative“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 8.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1 , „abdicative“ Spalte 53.
Quellen:
- ↑ Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „abdicative“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 8.
- ↑ Martianus Minneus Felix Capella; James Willis (Herausgeber): De nuptiis Philologiae et Mercurii. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1983 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Sseite 139–140.