Caryates

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

Caryates (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ Caryātēs Caryātēs
Genitiv Caryātis Caryātium
Dativ Caryātī Caryātibus
Akkusativ Caryātem Caryātēs
Vokativ Caryātēs Caryātēs
Ablativ Caryāte Caryātibus

Worttrennung:

Ca·ry·a·tes, Genitiv: Ca·ry·a·tis

Bedeutungen:

[1] Einwohner der lakonischen Stadt Karyai

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen Καρυάτης (Karyatēs→ grc[1]

Beispiele:

[1] „postea Graeci per victoriam gloriose bello liberati communi consilio Caryatibus bellum indixerunt.“ (Vitr. 1, 1, 5)[2]
[1] „ideo qui tunc architecti fuerunt aedificiis publicis designaverunt earum imagines oneri ferendo conlocatas, ut etiam posteris [nota] poena peccati Caryatium memoriae traderetur.“ (Vitr. 1, 1, 5)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „Caryae“ (Zeno.org), Band, Spalte 1012-1013.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. Onomasticon 2. Band C, Teubner, Leipzig 1907–1913, ISBN 3-322-00000-1, „Carya“ Spalte 222.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. Onomasticon 2. Band C, Teubner, Leipzig 1907–1913, ISBN 3-322-00000-1, „Carya“ Spalte 222.
  2. Vitruvius; Fritz Krohn (Herausgeber): De architectura. Libri decem. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 3.
  3. Vitruvius; Fritz Krohn (Herausgeber): De architectura. Libri decem. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 4.