Caryates
Caryates (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, m[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | Caryātēs | Caryātēs |
Genitiv | Caryātis | Caryātium |
Dativ | Caryātī | Caryātibus |
Akkusativ | Caryātem | Caryātēs |
Vokativ | Caryātēs | Caryātēs |
Ablativ | Caryāte | Caryātibus |
Worttrennung:
- Ca·ry·a·tes, Genitiv: Ca·ry·a·tis
Bedeutungen:
- [1] Einwohner der lakonischen Stadt Karyai
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen Καρυάτης (Karyatēs☆) → grc[1]
Beispiele:
- [1] „postea Graeci per victoriam gloriose bello liberati communi consilio Caryatibus bellum indixerunt.“ (Vitr. 1, 1, 5)[2]
- [1] „ideo qui tunc architecti fuerunt aedificiis publicis designaverunt earum imagines oneri ferendo conlocatas, ut etiam posteris [nota] poena peccati Caryatium memoriae traderetur.“ (Vitr. 1, 1, 5)[3]
Übersetzungen[Bearbeiten]
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „Caryae“ (Zeno.org), Band, Spalte 1012-1013.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. Onomasticon 2. Band C, Teubner, Leipzig 1907–1913, ISBN 3-322-00000-1 , „Carya“ Spalte 222.
Quellen:
- ↑ Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. Onomasticon 2. Band C, Teubner, Leipzig 1907–1913, ISBN 3-322-00000-1 , „Carya“ Spalte 222.
- ↑ Vitruvius; Fritz Krohn (Herausgeber): De architectura. Libri decem. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive) , Seite 3.
- ↑ Vitruvius; Fritz Krohn (Herausgeber): De architectura. Libri decem. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive) , Seite 4.