oecumene

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

oecumene (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ oecūmenē
Genitiv oecūmenēs
Dativ oecūmenae
Akkusativ oecūmenēn
Vokativ oecūmenē
Ablativ oecūmenā

Anmerkung:

Als griechisches Fremdwort wurde oecumene auch in griechischer Schrift verwendet.[1]

Worttrennung:

oe·cu·me·ne, Genitiv: oe·cu·me·nes

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: gesamte bewohnte Welt; Ökumene

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen οἰκουμένη (oikumenē→ grc[1]

Beispiele:

[1] „huius terrae pars die fulget, pars nocte fuscatur. dividitur, ut supra diximus, in quattuor partes. quarum una inter Atlanticum et eoum mare meridiano ac septentrionali clauditur Oceano, habitabilis atque cognita: appellatur a Graecis oecumene.“ (Agenn. grom. p. 22)[2]
[1] „oecumene autem, hoc est habitabilis et cognita terreni portio, ad notitiam spatiorum incrementis redigitur umbrarum.“ (Agenn. grom. p. 22)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „oecumene
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „oecumene“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1322.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 9. Band, 2. Teil O – Ozynosus, Teubner, Leipzig 1968–1981, ISBN 3-322-00000-1, „oecumene“ Spalte 479.

Quellen:

  1. 1,0 1,1 Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 9. Band, 2. Teil O – Ozynosus, Teubner, Leipzig 1968–1981, ISBN 3-322-00000-1, „oecumene“ Spalte 479.
  2. 2,0 2,1 Carl Thulin (Herausgeber): Opuscula agrimensorum veterum. Adiectae sunt 48 tabulae phototypicae (= Corpus agrimensorum Romanorum. Vol. I Fasc. I). B. G. Teubner, Berlin/New York 1913 (Internet Archive)., Seite 22.