xylobalsamum
xylobalsamum (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, n[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | xylobalsamum | xylobalsama |
Genitiv | xylobalsamī | xylobalsamōrum |
Dativ | xylobalsamō | xylobalsamīs |
Akkusativ | xylobalsamum | xylobalsama |
Vokativ | xylobalsamum | xylobalsama |
Ablativ | xylobalsamō | xylobalsamīs |
Worttrennung:
- xy·lo·bal·sa·mum, Genitiv: xy·lo·bal·sa·mi
Bedeutungen:
- [1] als Gewürz genutztes Holz des Balsambaumes; Balsamholz
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen ξυλοβάλσαμον (xylobalsamon☆) → grc[1]
Beispiele:
- [1] „piperis et rotundi et longi, Hammoniaci thymiamatis, bdelli, iridis Illyricae, cardamomi, amomi, xylobalsami, turis masculi, murrae, resinae aridae, singulorum p. 𐆖 X;“ (Cels. 5,18,7,B)[2]
- [1] „xylobalsamum vocatur et coquitur in unguentis.“ (Plin. nat. 12,118)[3]
- [1] „hoc multo erat celeberrimum Menandri poetae comici aetate; postea successit propter gloriam appellatum megalium, ex oleo balanino, calamo, iunco, xylobalsamo, casia, resina.“ (Plin. nat. 13,13)[4]
- [1] „Aloes pondo assis trientem, croci, cinnami, nardi Syriacae spicae, asari, xylobalsami, mastiches Chiae, singulorum p. 𐆖 VI.“ (Scrib. Larg. 110)[5]
Übersetzungen[Bearbeiten]
[1] als Gewürz genutztes Holz des Balsambaumes; Balsamholz
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „xylobalsamum“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3569.
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „xylobalsamum“ Seite 2342.
Quellen:
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „xylobalsamum“ Seite 2342.
- ↑ Aulus Cornelius Celsus; Friedrich Marx (Herausgeber): Artium A. Corneli Celsi quae supersunt. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig/Berlin 1915 (Corpus Medicorum Latinorum Volumen I, Digitalisat) , Seite 196.
- ↑ Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen II. Libri VII–XV, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71651-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1909) , Seite 415.
- ↑ Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen II. Libri VII–XV, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71651-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1909) , Seite 424.
- ↑ Scribonius Largus; Georg Helmreich (Herausgeber): Conpositiones. 1. Auflage. Teubner, Leipzig 1887 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive) , Seite 47–48.