scurrilis

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

scurrilis (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv scurrīlis scurrīlis scurrīle scurrīliter
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:scurrilis

Worttrennung:

scur·ri·lis

Bedeutungen:

[1] wie bei einem Possenreißer; possenreißerisch, possenreißermäßig

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv scurra → la mit dem Suffix -ilis → la[1]

Beispiele:

[1] „in quo non modo illud praecipitur, ne quid insulse, sed etiam si quid perridicule possis, vitandum est oratori utrumque, ne aut scurrilis iocus sit aut mimicus.“ (Cic. de Orat. 2,239)[2]
[1] „sed ut in illo superiore genere vel narrationis vel imitationis vitanda est mimorum et ethologorum similitudo, sic in hoc scurrilis oratori dicacitas magno opere fugienda est.“ (Cic. de Orat. 2,244)[3]
[1] „erat summa gravitas, erat cum gravitate iunctus facetiarum et urbanitatis oratorius, non scurrilis lepos, Latine loquendi accurata et sine molestia diligens elegantia, in disserendo mira explicatio;“ (Cic. Brut. 143)[4]

Wortbildungen:

scurrilitas, scurriliter

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „scurrilis“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 2550.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „scurrilis
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „scurrilis“ Seite 1889.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „scurrilis“ Seite 1889.
  2. Marcus Tullius Cicero: De oratore. In: Kazimierz Kumaniecki (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 3, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1995, ISBN 3-8154-1171-8 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1969), Seite 206.
  3. Marcus Tullius Cicero: De oratore. In: Kazimierz Kumaniecki (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 3, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1995, ISBN 3-8154-1171-8 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1969), Seite 208.
  4. Marcus Tullius Cicero: Brutus. In: Enrica Malcovati (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. 2. Auflage. Fasc. 4, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1970 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 43.