rufius

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

rufius (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ rūfius rūfiī
Genitiv rūfiī rūfiōrum
Dativ rūfiō rūfiīs
Akkusativ rūfium rūfiōs
Vokativ rūfie rūfiī
Ablativ rūfiō rūfiīs

Worttrennung:

ru·fius, Genitiv: ru·fii

Bedeutungen:

[1] Zoologie: Hirschluchs

Herkunft:

nach Plinius dem Älteren Entlehnung aus dem Gallischen;[1] siehe aber auch rufus → la

Synonyme:

[1] chama

Beispiele:

[1] „Pompei Magni primum ludi ostenderunt chama, quem Galli rufium vocabant, effigie lupi, pardorum maculis.“ (Plin. 8, 70)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „rufius“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 2421.

Quellen:

  1. Alfred Ernout, Alfred Meillet: Dictionnaire étymologique de la langue latine. Histoire des mots. durch Jacques André vermehrte und korrigierte Neuauflage der 4. Auflage. Klincksieck, Paris 2001, ISBN 2-252-03277-4, „rufus“ Seite 579.
  2. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen III. Libri XVI–XII, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1902), Seite 101.