Zum Inhalt springen

ranta

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch
Singular Plural
Nominativ ranta rannat
Genitiv rannan rantojen
(rantain)
Partitiv rantaa rantoja
Akkusativ ranta
rannan
rannat
Inessiv rannassa rannoissa
Elativ rannasta rannoista
Illativ rantaan rantoihin
Adessiv rannalla rannoilla
Ablativ rannalta rannoilta
Allativ rannalle rannoille
Essiv rantana rantoina
Translativ rannaksi rannoiksi
Abessiv rannatta rannoitta
Instruktiv rannoin
Komitativ rantoineen-
+ Possessivsuffix

Worttrennung:

ran·ta

Aussprache:

IPA: [ˈrɑntɑ]
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] ein sanfter (oft sandiger) Übergang von Land zu Wasser; Ufer, Strand

Unterbegriffe:

[1] hiekkaranta

Beispiele:

[1] Minä lähden rannalle.
Ich gehe zum Strand.

Wortbildungen:

rantahiekka, rantakaislikko, rantakaistale, rantakallio, rantakatu, rantalaituri, rantaloma, rantapallo, rantapatja, rantatörmä, rantautua, rantavahti, rantavesi, rantaviiva

Übersetzungen

[Bearbeiten]
[1] Rolf Klemmt, IIkka Rekiaro: Suomi-saksa-suomi, Finnisch-Deutsch-Finnisch. 2. Auflage. Gummerus, Helsinki 2007, ISBN 978-951-20-5772-6 (2. Druck), Seite 464
[1] Nina Kopra, Tuire Tuominen: Universal-Wörterbuch Finnisch. Langenscheidt, 1999, ISBN 3-468-18142-9, Seite 136
[1] Finnischer Wikipedia-Artikel „ranta
[1] Uni Leipzig: Wortschatz-Portalranta
Ähnliche Wörter:
Rand, rampa, rankka