pergraecari

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

pergraecari (Latein)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular pergraecor
2. Person Singular pergraecāris
3. Person Singular pergraecātur
1. Person Plural pergraecāmur
2. Person Plural pergraecāminī
3. Person Plural pergraecāntur
Perfekt 1. Person Singular pergraecātus sum
Imperfekt 1. Person Singular pergraecābar
Futur 1. Person Singular pergraecābor
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular pergraecer
Imperativ Singular pergraecāre
Plural pergraecāminī
Alle weiteren Formen: Flexion:pergraecari

Anmerkung zur Diathese:

Das Verb pergraecari ist bei Sextus Pompeius Festus im aktiv pergraecare überliefert: „Pergraecare est epulis et potationibus inservire.“[1]

Worttrennung:

per·grae·ca·ri

Bedeutungen:

[1] intransitiv: in Saus und Braus leben

Herkunft:

Ableitung zu dem jedoch erst später bezeugten Verb graecari → la mit dem Präfix per- → la[2]

Beispiele:

[1] „propterea hoc facio ut suadeas gnato meo // ut pergraecetur tecum, tervenefice.“ (Plaut. Bacch. 812–813)[3]
[1] „corrumpe * erilem adulescentem optumum ; // dies noctesque bibite, pergraecaminei, // amicas emite, liberate : pascite // parasitos : opsonate pollucibiliter.“ (Plaut. Most. 20–23)[4]
[1] „bibite, pergraecamini, // este, ecfercite vos, saginam caedite.“ (Plaut. Most. 64–65)[5]
[1] „triduom unum est haud intermissum // hic esse et bibi, scorta duci, pergraecari, fidicinas, tibicinas // ducere.“ (Plaut. Most. 959–961)[6]
[1] „scilicet, // et quidem quasi tu nobiscum adveniens hodie oraveris // liberum ut commostraremus tibi locum et voluptarium // ubi ames, potes, pergraecere.“ (Plaut. Poen. 600–603)[7]
[1] „atque ut cum solo pergraecetur militi,“ (Plaut. Truc. 86)[8]
[1] „hominem improbum! nunc ruri pergraecatur.“ (Titin. 175)[9]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „pergraecor“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1597.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „pergraecari
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 10. Band, 1. Teil P – Porrus, Teubner, Leipzig 1982–2010, ISBN 3-322-00000-1, „pergraecor“ Spalte 1435.

Quellen:

  1. Sextus Pompeius Festus; Wallace Martin Lindsay (Herausgeber): De verborum significatu quae supersunt cum Pauli epitome. stereotype Auflage der 1. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1997 (Erstauflage 1913), ISBN 3-519-01349-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 215.
  2. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „pergraecor“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1597.
  3. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat)
  4. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat)
  5. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat)
  6. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat)
  7. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat)
  8. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat)
  9. Otto Ribbeck (Herausgeber): Scaenicae Romanorum poesis fragmenta. 3. Auflage. Band 2: Comicorum Fragmenta, B. G. Teubner, Leipzig 1898 (Internet Archive), Seite 186.