monogrammus
monogrammus (Latein)[Bearbeiten]
Adjektiv[Bearbeiten]
Nominativ Singular und Adverbia | ||||
---|---|---|---|---|
Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
Positiv | monogrammus | monogramma | monogrammum | — |
Komparativ | — | — | — | — |
Superlativ | — | — | — | — |
Alle weiteren Formen: Flexion:monogrammus |
Worttrennung:
- mo·no·gram·mus
Bedeutungen:
- [1] wie nur durch eine Linie skizziert; schwach, kraftlos
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen μονόγραμμος (monogrammos☆) → grc[1]
Sinnverwandte Wörter:
- [1] debilis
Beispiele:
- [1] „vix vivo homini ac monogrammo“ (Lucil. 59)[2]
Übersetzungen[Bearbeiten]
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „monogrammos“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 995.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 8. Band M - Myzon, Teubner, Leipzig 1935–1966, ISBN 3-322-00000-1 , Spalte 1425.
Quellen:
- ↑ Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 8. Band M - Myzon, Teubner, Leipzig 1935–1966, ISBN 3-322-00000-1 , Spalte 1425.
- ↑ Gaius Lucilius; Friedrich Marx (Herausgeber): C. Lucilii Carminum Reliquiae. 1. Auflage. Volumen prius: Prolegomena Testimona Fasti Luciliani Carminum Reliquiae Indices, B. G. Teubner, Leipzig 1904 , Seite 7.