migotać

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

migotać (Polnisch)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Aspekt
imperfektiv perfektiv
migotać
Zeitform Person Wortform
Präsens ja migoczę
migocę
ty migoczesz
migocesz
on, ona, ono migocze
migoce
Imperativ Singular migocz
Präteritum on migotał
ona migotała
oni migotali
Adverbialpartizip Partizip Aktiv Partizip Passiv
migocząc migoczący
Alle weiteren Formen: Flexion:migotać

Anmerkung zur Konjugation:

Die Formen im Präsens mit c (migoce) statt cz (migocze) sind gehoben.[1]

Worttrennung:

mi·go·tać

Aussprache:

IPA: [mʲiˈɡɔtat͡ɕ]
Hörbeispiele: Lautsprecherbild migotać (Info)

Bedeutungen:

[1] intransitiv: unregelmäßig leuchten; funkeln, flimmern, flackern, blinken
[2] intransitiv: unregelmäßig Licht reflektieren; funkeln, blinken, glitzern
[3] intransitiv: sich schnell bewegen und dabei Licht reflektieren; blitzen

Synonyme:

[2] połyskiwać, skrzyć się

Sinnverwandte Wörter:

[2] błyszczeć

Beispiele:

[1] Gwiazdy migoczą.
Die Sterne funkeln.
[1] Płomienie świec migoczą.
Die Kerzenflammen flackern.
[2] „śnieg olśniewał oczy w dzień przy słońcu, a nocą przy księżycu migotały jakoby iskry niknące po stężałej od mrozu powierzchni;“[2]
[3] „Krzysia wyszywała tak pilnie, że ledwie można było uchwycić okiem migotanie jej igły.“[3]
Krzysia nähte so eifrig, dass man das Blitzen ihrer Nadel kaum mit dem Auge fassen konnte.

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „migotać
[1–3] Słownik Języka Polskiego – PWN: „migotać
[1, 3] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „migotać
[1, 3] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „migotać“
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „migotać

Quellen:

  1. Lidia Drabik, Elżbieta Sobol: Słownik poprawnej polszczyzny. 6. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009, ISBN 978-83-01-14203-2, Seite 401.
  2. Henryk Sienkiewicz: Potop. Powieść historyczna. 2. Auflage. Tom I, Gebethner i Wolff, Warszawa 1888 (Wikisource), Seite 11.
  3. Henryk Sienkiewicz: Pan Wołodyjowski. (Wikisource).