mendaciloquus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

mendaciloquus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv mendāciloquus mendāciloqua mendāciloquum
Komparativ mendāciloquior mendāciloquior mendāciloquius
Superlativ mendāciloquissimus mendāciloquissima mendāciloquissimum
Alle weiteren Formen: Flexion:mendaciloquus

Worttrennung:

men·da·ci·lo·quus

Bedeutungen:

[1] Unwahrheiten sagend; lügnerisch, lügenhaft

Herkunft:

Kompositum aus dem Substantiv mendacium → la, dem Verb loqui → la und dem Suffix -us → la[1]

Beispiele:

[1] „nihil est profecto stultius neque stolidius / neque mendaciloquius neque [adeo] argutum magis, / neque confidentiloquius neque peiiurius / quam urbani adsidui cives quos scurras vocant.“ (Plaut. Trin. 199–202)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „mendaciloquus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 872.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „mendaciloquus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „mendaciloquus“ Seite 1207.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 8. Band M - Myzon, Teubner, Leipzig 1935–1966, ISBN 3-322-00000-1, „mendaciloquus“ Spalte 696–697.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „mendaciloquus“ Seite 1207.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).