iurisconsultus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

iurisconsultus (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ iūriscōnsultus iūriscōnsultī
Genitiv iūriscōnsultī iūriscōnsultōrum
Dativ iūriscōnsultō iūriscōnsultīs
Akkusativ iūriscōnsultum iūriscōnsultōs
Vokativ iūriscōnsulte iūriscōnsultī
Ablativ iūriscōnsultō iūriscōnsultīs

Alternative Schreibweisen:

iuris consultus

Nebenformen:

iureconsultus/iure consultus

Worttrennung:

iu·ris·con·sul·tus, Genitiv: iu·ris·con·sul·ti

Bedeutungen:

[1] Recht: Rechtskundiger, Jurist

Beispiele:

[1] „et ut litteratus sit, peritus graphidos, eruditus geometria, historias complures noverit, philosophos diligenter audierit, musicam scierit, medicinae non sit ignarus, responsa iurisconsultorum noverit, astrologiam caelique rationes cognitas habeat.“ (Vitr. 1, 1, 3)[1]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „iurisconsultus
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „iurisconsultus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 498.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „iurisconsultus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „consultus²“ Seite 466.

Quellen:

  1. Vitruvius; Fritz Krohn (Herausgeber): De architectura. Libri decem. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 3.