iurisconsultus
iurisconsultus (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, m[Bearbeiten]
Alternative Schreibweisen:
Nebenformen:
Worttrennung:
- iu·ris·con·sul·tus, Genitiv: iu·ris·con·sul·ti
Bedeutungen:
- [1] Recht: Rechtskundiger, Jurist
Beispiele:
- [1] „et ut litteratus sit, peritus graphidos, eruditus geometria, historias complures noverit, philosophos diligenter audierit, musicam scierit, medicinae non sit ignarus, responsa iurisconsultorum noverit, astrologiam caelique rationes cognitas habeat.“ (Vitr. 1, 1, 3)[1]
Übersetzungen[Bearbeiten]
[1] Recht: Rechtskundiger, Jurist
|
- [1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „iurisconsultus“
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „iurisconsultus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 498.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „iurisconsultus“
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „consultus²“ Seite 466.
Quellen:
- ↑ Vitruvius; Fritz Krohn (Herausgeber): De architectura. Libri decem. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive) , Seite 3.