exiliter

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

exiliter (Latein)[Bearbeiten]

Adverb[Bearbeiten]

Positiv Komparativ Superlativ
exīliter exīlius

Worttrennung:

e·xi·li·ter, Komparativ: e·xi·li·us

Bedeutungen:

[1] nicht in vollem Umfang; knapp
[2] kümmerlich, spärlich
[3] nicht mit vollem Klang; schwach

Herkunft:

Ableitung zu dem Adjektiv exilis → la[1]

Beispiele:

[1] „de quibus duabus rebus in his libris promiscue dicam, sed exilius de posteriore.“ (Var. LL 5, 2)[2]
[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „exiliter“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2560.
[1–3] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „exiliter“ Seite 706.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „exilis“ Seite 706.
  2. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 4.