excogitatio

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

excogitatio (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ excōgitātio excōgitātiōnēs
Genitiv excōgitātiōnis excōgitātiōnum
Dativ excōgitātiōnī excōgitātiōnibus
Akkusativ excōgitātiōnem excōgitātiōnēs
Vokativ excōgitātio excōgitātiōnēs
Ablativ excōgitātiōne excōgitātiōnibus

Worttrennung:

ex·co·gi·ta·tio, Genitiv: ex·co·gi·ta·ti·o·nis

Bedeutungen:

[1] Ausdenken, Aussinnen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb excogitare → la mit dem Suffix -tio → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] inventio

Beispiele:

[1] „Inventio est excogitatio rerum verarum aut veri similium, quae causam probabilem reddant.“ (Rhet. Her. 1,3)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „excogitatio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2528.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „excogitatio
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, Seite 698.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, Seite 698.
  2. Friedrich Marx, Winfried Trillitzsch (Herausgeber): Incerti auctoris de ratione dicendi ad C. Herennium Lib. IV. In: Scripta quae manserunt omnia. stereotype, korr. und erw. 2. Auflage. Fasc. 2, B. G. Teubner, Leipzig 1964 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1923), Seite 2.