demptio

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

demptio (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ dēmptio dēmptiōnēs
Genitiv dēmptiōnis dēmptiōnum
Dativ dēmptiōnī dēmptiōnibus
Akkusativ dēmptiōnem dēmptiōnēs
Vokativ dēmptio dēmptiōnēs
Ablativ dēmptiōne dēmptiōnibus

Worttrennung:

demp·tio, Genitiv: demp·ti·o·nis

Bedeutungen:

[1] Wegnahme, Entfernung

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb demere → la[1]

Gegenwörter:

[1] additio

Beispiele:

[1] „in consuetudine communi quot modis litterarum commutatio sit facta qui animadverterit, facilius scrutari origines patietur verborum: reperiet enim esse commutata, ut in superioribus libris ostendi, maxime propter bis quaternas causas. litterarum enim fit demptione aut additione et propter earum traiectionem aut commutationern,“ (Var. LL 5, 6)[2]
[1] „damnum a demptione, cum minus re factum quam quanti constat.“ (Var. LL 5, 176)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „demptio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2038.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „demptio“ Seite 564.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „demptio“ Seite 564.
  2. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 5.
  3. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 53–54.