corniculatus
corniculatus (Latein)[Bearbeiten]
Adjektiv[Bearbeiten]
Nominativ Singular und Adverbia | ||||
---|---|---|---|---|
Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
Positiv | corniculātus | corniculāta | corniculātum | — |
Komparativ | — | — | — | — |
Superlativ | — | — | — | — |
Alle weiteren Formen: Flexion:corniculatus |
Worttrennung:
- cor·ni·cu·la·tus, cor·ni·cu·la·ta, cor·ni·cu·la·tum
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
Beispiele:
- [1] „diei opificem lunamque, solis aemulam, noctis decus, seu corniculata seu dividua seu protumida seu plena sit,“[1]
Charakteristische Wortkombinationen:
- [1] luna corniculata
Übersetzungen[Bearbeiten]
[*] Übersetzungen umgeleitet
Für [1] siehe Übersetzungen zu horngestaltet, zu gehörnt |
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „corniculatus“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 1696
Quellen:
- ↑ Apuleius, De deo Socratis, 1