contrahere
Erscheinungsbild
contrahere (Latein)
[Bearbeiten]| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | contrahō |
| 2. Person Singular | contrahis | |
| 3. Person Singular | contrahit | |
| 1. Person Plural | contrahimus | |
| 2. Person Plural | contrahitis | |
| 3. Person Plural | contrahunt | |
| Perfekt | 1. Person Singular | contrāxī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | contrahēbam |
| Futur | 1. Person Singular | contraham |
| PPP | contractus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | contraham |
| Imperativ | Singular | contrahe |
| Plural | contrahite | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:contrahere | ||
Worttrennung:
- con·tra·he·re
Bedeutungen:
- [1] transitiv: mehrere Teile oder ein Ganzes an einen Punkt ziehen; zusammenziehen
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „quid? contraxistis frontem quia tragoediam / dixi futuram hanc? deu’ sum, commutavero.“ (Plaut. Amph. prol. 52–53)[1]
Wortbildungen:
Übersetzungen
[Bearbeiten] [1] transitiv: mehrere Teile oder ein Ganzes an einen Punkt ziehen; zusammenziehen
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „contraho“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1630-1634.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „contrahere“
Quellen:
- ↑ Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 52–53.