consubstantialis
consubstantialis (Latein)[Bearbeiten]
Adjektiv[Bearbeiten]
Nominativ Singular und Adverbia | ||||
---|---|---|---|---|
Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
Positiv | cōnsubstantiālis | cōnsubstantiālis | cōnsubstantiāle | cōnsubstantiāliter |
Komparativ | — | — | — | — |
Superlativ | — | — | — | — |
Alle weiteren Formen: Flexion:consubstantialis |
Worttrennung:
- con·sub·stan·ti·a·lis
Bedeutungen:
- [1] kirchenlateinisch: wesensgleich
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „Confitemur autem secundum Nicaenam expositionem et incarnatum filium dei consubstantialem ex virgine sancta Maria et in hominibus inhabitasse et complesse dispensationem pro nobis omnem in nativitate et passione et resurrectione et in caelos ascensione, et iterum venturum, ut reddat nobis similitudinem divinam a semet ipso, deum existentem carnigerum et hominem deiferum.“ (Cassiod. hist. 7, 9, 10)[2]
Übersetzungen[Bearbeiten]
[1] kirchenlateinisch: wesensgleich
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „consubstantialis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1566.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1 , „consubstantialis“ Spalte 548–549.
Quellen:
- ↑ Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „consubstantialis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1566.
- ↑ Cassiodorus Epiphanius; Walter Jacob, Rudolf Hanslik (Herausgeber): Historia ecclesiastica tripartita. Historiae ecclesiasticae ex Socrate Sozomeno et Theodorito in unum collectae et nuper de Graeco in Latinum translatae libri numero duodecim. Hölder-Pichler-Tempsky, Wien 1952 (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Band 71) , Seite 398.