buta
buta (Polnisch)
Substantiv, f
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | buta | —
|
Genitiv | buty | —
|
Dativ | bucie | —
|
Akkusativ | butę | —
|
Instrumental | butą | —
|
Lokativ | bucie | —
|
Vokativ | buto | —
|
Worttrennung:
- bu·ta, kein Plural
Aussprache:
- IPA: [ˈbuta]
- Hörbeispiele: buta (Info)
Bedeutungen:
- [1] übermäßige Selbstsicherheit; Hochmut, Hoffart
Herkunft:
- seit dem 15. Jahrhundert bezeugtes Deverbativum in übertragener Bedeutung zu dem urslawischen Verb *butěti (russisch dialektal бутеть (butet’ ) → ru) ‚schwellen, anschwellen, sich aufblähen, quellen‘[1]
Sinnverwandte Wörter:
- [1] duma, hardość, pycha, wyniosłość
Gegenwörter:
- [1] pokora
Oberbegriffe:
- [1] pewność
Beispiele:
- [1] Książę był pełen buty.
- Der Fürst war voll Hochmut.
Charakteristische Wortkombinationen:
- [1] utracić butę
Wortbildungen:
- [1] butny
Übersetzungen
- [1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „buta“
- [1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „buta“
- [1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „buta“
- [1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „buta“
- [*] Słownik Ortograficzny – PWN: „buta“
Quellen:
- ↑ Wiesław Boryś: Słownik etymologiczny języka polskiego. 1. Auflage. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1 , Seite 48.
Deklinierte Form
Worttrennung:
- bu·ta
Aussprache:
- IPA: [ˈbuta]
- Hörbeispiele: —
Grammatische Merkmale:
- Genitiv Singular des Substantivs but