axinomantia

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

axinomantia (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ axīnomantīa axīnomantīae
Genitiv axīnomantīae axīnomantīārum
Dativ axīnomantīae axīnomantīīs
Akkusativ axīnomantīam axīnomantīās
Vokativ axīnomantīa axīnomantīae
Ablativ axīnomantīā axīnomantīīs

Worttrennung:

a·xi·no·man·tia, Genitiv: a·xi·no·man·ti·ae

Bedeutungen:

[1] Weissagung mithilfe von Äxten; Axinomantie

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀξινομαντεία (axinomanteia→ grc[1][2]

Beispiele:

[1] „Gagates lapis nomen habet loci et amnis Gagis Lyciae. […] hoc dicuntur uti Magi in ea, quam vocant axinomantiam, et peruri negant, si eventurum sit quod aliquis optet.“ (Plin. nat. hist. 36, 141–142)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „axinomantia“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 768.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „axinomantia“ Seite 243.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „axinomantia“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 768.
  2. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „axinomantia“ Seite 243.
  3. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen V. Libri XXXI–XXXVII, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71654-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 358.