avolatio
avolatio (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, f[Bearbeiten]
Worttrennung:
- a·vo·la·tio, Genitiv: a·vo·la·ti·o·nis
Bedeutungen:
- [1] spätlateinisch: Wegflug, Fortflug
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „Columba a molestiis quaerit avolationem, sed non amittit dilectionem.“ (August. in psalm. 54,8)[1]
- [1] „Donec fiat, turbatur iste in exercitatione sua; et perferens reliquias contradicentium, optat pennas avolationis, optat reliquiem deserti.“ (August. in psalm. 54,13)[2]
- [1] „nec invenit cancellos quibus se includat, aut obices quosdam quibus retineat avolationes suas et vagos quosdam motus, et stet iucundari a Deo suo.“ (August. in psalm. 85,7)[3]
Übersetzungen[Bearbeiten]
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „avolatio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 766.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „avolatio“
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1 , „avolatio“ Spalte 1470.
Quellen:
- ↑ Sanctus Aurelius Augustinus: Opera (= Corpus Christanorum, Series Latina. Band XXXIX). Pars X, 2: Enarrationes in psalmos LI–C. Brepolis, Turnholt 1956. , Seite 552.
- ↑ Sanctus Aurelius Augustinus: Opera (= Corpus Christanorum, Series Latina. Band XXXIX). Pars X, 2: Enarrationes in psalmos LI–C. Brepolis, Turnholt 1956. , Seite 666.
- ↑ Sanctus Aurelius Augustinus: Opera (= Corpus Christanorum, Series Latina. Band XXXIX). Pars X, 2: Enarrationes in psalmos LI–C. Brepolis, Turnholt 1956. , Seite 1181.