avolatio

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

avolatio (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ āvolātio āvolātiōnēs
Genitiv āvolātiōnis āvolātiōnum
Dativ āvolātiōnī āvolātiōnibus
Akkusativ āvolātiōnem āvolātiōnēs
Vokativ āvolātio āvolātiōnēs
Ablativ āvolātiōne āvolātiōnibus

Worttrennung:

a·vo·la·tio, Genitiv: a·vo·la·ti·o·nis

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: Wegflug, Fortflug

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb avolare → la mit dem Suffix -tio → la

Beispiele:

[1] „Columba a molestiis quaerit avolationem, sed non amittit dilectionem.“ (August. in psalm. 54,8)[1]
[1] „Donec fiat, turbatur iste in exercitatione sua; et perferens reliquias contradicentium, optat pennas avolationis, optat reliquiem deserti.“ (August. in psalm. 54,13)[2]
[1] „nec invenit cancellos quibus se includat, aut obices quosdam quibus retineat avolationes suas et vagos quosdam motus, et stet iucundari a Deo suo.“ (August. in psalm. 85,7)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „avolatio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 766.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „avolatio
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „avolatio“ Spalte 1470.

Quellen:

  1. Sanctus Aurelius Augustinus: Opera (= Corpus Christanorum, Series Latina. Band XXXIX). Pars X, 2: Enarrationes in psalmos LI–C. Brepolis, Turnholt 1956., Seite 552.
  2. Sanctus Aurelius Augustinus: Opera (= Corpus Christanorum, Series Latina. Band XXXIX). Pars X, 2: Enarrationes in psalmos LI–C. Brepolis, Turnholt 1956., Seite 666.
  3. Sanctus Aurelius Augustinus: Opera (= Corpus Christanorum, Series Latina. Band XXXIX). Pars X, 2: Enarrationes in psalmos LI–C. Brepolis, Turnholt 1956., Seite 1181.