aversatio

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

aversatio (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ āversātio āversātiōnēs
Genitiv āversātiōnis āversātiōnum
Dativ āversātiōnī āversātiōnibus
Akkusativ āversātiōnem āversātiōnēs
Vokativ āversātio āversātiōnēs
Ablativ āversātiōne āversātiōnibus

Worttrennung:

a·ver·sa·tio, Genitiv: a·ver·sa·tio··nis

Bedeutungen:

[1] Abneigung, Abscheu

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb aversari → la mit dem Suffix -tio → la[1]

Beispiele:

[1] „ex hac deinde aversatione alienorum processuum et suorum desperatione obirascens forlunae animus et de seculo querens et in angulos se retrahens et poenae incubans suae, dum illum taedet sui pigetque.“ (Sen. dial. 9,2,11)[2]
[1] „Multos fortuna liberat poena, metu neminem. quare, nisi quia inflxa nobis eius rei aversatio est, quam natura damnavit?“ (Sen. ep. 97,16)[3]
[1] „ego certe mihi cernere videor et vultum et oculos et deformes utriusque blanditias et eorum, qui aderant, tacitam aversationem ac timidam verecundiam.“ (Quint. inst. 8,3,65)[4]
[1] „Quale est enim, ut cum maxime incesto fornicatori postliminium largitus ecclesiasticae pacis statim ingesserit de auersatione immunditiarum, de amputatione macularum, de exhortatione sanctimoniarum, quasi nihil contrarium paulo ante decreuerit?“ (Tert. pudic. 15,2)[5]
[1] „Pleraeque enim — quod ipsum mihi, utique reprehendendo in omnibus, reprehendere deus permittat — aut ignorantes simpliciter aut dissimulantes audaciter ita ingrediuntur, quasi pudicitia in sola carnis integritate et stupri aversatione consistat nec quicquam et extrinsecus opus sit, de cultus dico et ornatus dispositione“ (Tert. cult. fem. 2,1,2)[6]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aversatio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 759.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „aversatio
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „auersatio“ Seite 231.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „aversatio“ Spalte 1317.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „auersatio“ Seite 231.
  2. Lucius Annaeus Seneca; Friedrich Haase (Herausgeber): Opera quae supersunt. stereotype 1. Auflage. Volumen I: Dialogi, Epigrammata, Ludus de morte Claudii, De clementia, B. G. Teubner, Leipzig 1902 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 176.
  3. Lucius Annaeus Seneca; Friedrich Haase (Herausgeber): Opera quae supersunt. 1. Auflage. Volumen III: Epistulae morales, B. G. Teubner, Leipzig 1886 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 316.
  4. Marcus Fabius Quintilianus: Institutionis Oratoriae Libri XII. Edidit Ludwig Radermacher, addenda et corrigenda collegit et adiecit Vinzenz Buchheit. korrigierte, stereotype 1. Auflage. Pars prior libros I–VI continens, B. G. Teubner, Leipzig 1971 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 93.
  5. Quintus Septimus Florens Tertullianus: Opera. Pars II: Opera montanistica, Brepolis, Turnholt 1954 (Corpus Christanorum, Series Latina), Seite 1310.
  6. Quintus Septimus Florens Tertullianus: Opera. Pars I: Opera catholica, Adversus Marcionem, Brepolis, Turnholt 1954 (Corpus Christanorum, Series Latina), Seite 353.

Ähnliche Wörter (Latein):

ähnlich geschrieben und/oder ausgesprochen: adversatio