Zum Inhalt springen

auxiliari

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch
Version vom 29. Juni 2017, 04:19 Uhr von UT-Bot (Diskussion | Beiträge) (Bot: Ersetze Übersetzungen mit {{Übersetzungen}})

auxiliari (Latein)

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular auxilior
2. Person Singular auxiliāris
3. Person Singular auxiliātur
1. Person Plural auxiliāmur
2. Person Plural auxiliāminī
3. Person Plural auxiliāntur
Perfekt 1. Person Singular auxiliātus sum
Imperfekt 1. Person Singular auxiliābar
Futur 1. Person Singular auxiliābor
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular auxilier
Imperativ Singular auxiliāre
Plural auxiliāminī
Alle weiteren Formen: Flexion:auxiliari

Worttrennung:

au·xi·li·a·ri

Bedeutungen:

[1] intransitiv, auch mit Dativ: Hilfe leisten, helfen
[2] intransitiv: hilfreich sein, nüztlich sein, helfen
[3] intransitiv, auch mit Dativ, Medizin: wirksam sein, helfen, heilen

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv auxilium → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[3] mederi

Beispiele:

[1] „viri ingentes supraque mortalia, tantorum numinum lege deprehensa et misera hominum mente iam soluta, in defectibus scelera aut mortem aliquam siderum pavente — quo in metu fuisse Stesichori et Pindari vatum sublimia ora palam est deliquio solis — aut in luna veneficia arguente mortalitate et ob id crepitu dissono auxiliante — quo pavore ignaras causae Nicias Atheniensium imperator veritus classem portu educere opes eorum adflixit — : macte ingenio este, caeli interpretes rerumque naturae capaces, argumenti repertores, quo deos hominesque vicistis!“ (Plin. nat. hist. 2, 54)[2]
[3] „sarmenta aut palearum acervos et evulsas herbas fruticesque per vineas camposque, cum timebis, incendito: fumus medebitur hic; e paleis et contra nebulas auxiliatur, ubi nebulae nocent.“ (Plin. nat. hist. 18, 293)[3]
[3] „adversus urucas et cancrum fluviatilem in medio horto suspensum auxiliari narrant.“ (Plin. nat. hist. 19, 180)[4]
[3] „in pestilentia quoque ac peregrinationibus vim magnam auxiliandi habere dicitur.“ (Plin. nat. hist. 23, 53)[5]
[3] „Spinae albae semen contra scorpiones auxiliatur.“ (Plin. nat. hist. 24, 108)[6]
[3] „grana nigra auxiliantur et suppressionibus nocturnis in vino pota quo dictum est numero, stomachicis vero et rosionibus et esse ea et inlinere prodest.“ (Plin. nat. hist. 27, 87)[7]
[3] „huius folio vel flore vel semine auxiliantur contra scorpionum phalangiorumque et serpentium ictus, item contra tormina.“ (Plin. nat. hist. 27, 124)[8]

Übersetzungen

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „auxilior“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 752.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „auxiliari
[1] dict.cc Latein-Deutsch, Stichwort: „auxiliari
[1] Albert Martin Latein-Deutsch, Stichwort: „auxiliari
[1–3] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „auxilior“ Seite 242.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „auxilior“ (Zeno.org)
  2. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen II. Libri VII–XV, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71651-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1909), Seite 143–144.
  3. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen III. Libri XVI–XII, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1902), Seite 224.
  4. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen III. Libri XVI–XII, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1902), Seite 299.
  5. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 18.
  6. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 89.
  7. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 256.
  8. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 268.