autumnalis

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

autumnālis (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv autumnālis autumnālis autumnāle
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:autumnalis

Nebenformen:

auctumnalis

Worttrennung:

au·tum·nā·lis, au·tum·nā·le

Bedeutungen:

[1] herbstlich, Herbst-

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv autumnus → la mit dem Suffix -alis → la[1]

Beispiele:

[1] „ducendi autem sunt per vernum tempus et autumnale, ut uno tenore siccescant.“ (Vitr. 2,3,2)[2]
[1] „triclinia verna et autumnalia ad orientem; tum enim praetenta luminibus adversus solis impetus progrediens ad occidentem efficit ea temperata ad id tempus, quo his solitum est uti.“ (Vitr. 6,4,2)[3]
[1] „Ceteris conclavibus, id est vernis, autumnalibus, aestivis, etiam atriis et peristylis, constitutae sunt ab antiquis ex certis rebus certae rationes picturarum.“ (Vitr. 7,5,1)[4]
[1] „hic dulcis cerasos, hic autumnalia pruna / cernis et aestiuo mora rubere die;“ (Prop. 4,2,15–16)[5]
[1] „Iam autumnale aequinoctium instabat, et est sinus Euboicus quem Coela vocant suspectus nautis; itaque ante hiemales motus evadere inde cupientes, Piraeum, unde profecti ad bellum erant, repetunt.“ (Liv. 31,47,1)[6]
[1] „De tuberibus haec traduntur peculiariter: cum is fuerint imbres autumnales ac tonitrua crebra, tunc nasci et maxime tonitribus, nec ultra annum durare, tenerrima autem verno esse.“ (Plin. nat. 19,37)[7]

Wortbildungen:

[1] Colchicum autumnale

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „autumnalis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 750.
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1, Seite 59, Eintrag „autumnalis“
[1] Hermann Menge: Langenscheidt, Großwörterbuch der lateinischen und deutschen Sprache (Menge-Güthling). 16. Auflage. Teil 1: Lateinisch–Deutsch, Langenscheidt, Berlin/München/Zürich 1967, Seite 85, Eintrag „autumnalis“
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „autumnalis“ Seite 242.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „autumnalis“ Seite 242.
  2. Vitruvius; Fritz Krohn (Herausgeber): De architectura. Libri decem. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 34.
  3. Vitruvius; Fritz Krohn (Herausgeber): De architectura. Libri decem. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 134.
  4. Vitruvius; Fritz Krohn (Herausgeber): De architectura. Libri decem. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 159.
  5. Sextus Propertius; Paolo Fedeli (Herausgeber): Elegiarum libri IV. stereotype Auflage der korr. 1. Auflage. K. G. Saur, München/Leipzig 2006, ISBN 978-3-598-71739-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1994), Seite 226.
  6. Titus Livius; John Briscoe (Herausgeber): Ab urbe condita. 1. Auflage. Tomus I: Libri XXXI–XXXV, B. G. Teubner, Stuttgart 1991, ISBN 3-519-01492-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 60.
  7. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen III. Libri XVI–XII, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1902), Seite 256.