auspicatus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

auspicatus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv auspicātus auspicāta auspicātum auspicātō
Komparativ auspicātior auspicātior auspicātius auspicātius
Superlativ auspicātissimus auspicātissima auspicātissimum auspicātissimē
Alle weiteren Formen: Flexion:auspicatus

Worttrennung:

au·spi·ca·tus

Bedeutungen:

[1] Religion: unter Auspizien geweiht oder eröffnet
[2] übertragen: glücklich, günstig

Herkunft:

Konversion aus dem Partizip Perfekt des Verbs auspicari → la[1]

Beispiele:

[1] „hoc faciebant religionis causa die auspicato“ (Var. LL 5,143)[2]
[1] „tune, qui civibus Romanis in contione ipsa carnificem, qui vincla adhiberi putas oportere, qui in campo Martio comitiis centuriatis auspicato in loco crucem ad civium supplicium defigi et constitui iubes, an ego, qui funestari contionem contagione carnificis veto, qui expiandum forum populi Romani ab illis nefarii sceleris vestigiis esse dico, qui castam contionem, sanctum campum, inviolatum corpus omnium civium Romanorum, integrum ius libertatis defendo servari oportere?“ (Cic. Rab. Perd. 11)[3]
[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „auspicatus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 743.
[1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „auspicatus
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „auspicatus“ Seite 239.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „auspicatus“ Spalte

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „auspicatus“ Seite 239.
  2. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 43.
  3. Marcus Tullius Cicero: Orationes de lege agraria, Oratio pro C. Rabirio perduellionis reo. In: Václav Marek (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. 1. Auflage. Fasc. 16, B. G. Teubner, Leipzig 1983 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 62.

Deklinierte Form[Bearbeiten]

Worttrennung:

au·spi·ca·tus

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Grammatische Merkmale:

  • Nominativ Singular Maskulinum des Partizips Perfekt des Verbs auspicari
auspicatus ist eine flektierte Form von auspicari.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag auspicari.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.

Deklinierte Form[Bearbeiten]

Worttrennung:

au·spi·ca·tus

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Grammatische Merkmale:

  • Nominativ Singular Maskulinum des Partizips Perfekt Passiv des Verbs auspicare
auspicatus ist eine flektierte Form von auspicare.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag auspicare.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.