annus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

annus (Latein)

Substantiv, m

Kasus Singular Plural
Nominativ annus annī
Genitiv annī annōrum
Dativ annō annīs
Akkusativ annum annōs
Vokativ anne annī
Ablativ annō annīs

Worttrennung:

an·nus, Genitiv: an·nī

Bedeutungen:

[1] Jahr
[2] Lebensjahr, Amtsjahr
[3] Jahreszeit
[4] übertragen: Ertrag des Jahres: Ernte

Beispiele:

[1] „etiam, histriones anno quom in proscaenio hic / Iovem invocarunt, venit, auxilio is fuit.“ (Plaut. Amph. 91–92)[1]
[1] Nihil est annis velocius. (Ovid: metam. 10,520)
Nichts vergeht schneller als die Jahre.
[1] Et nosti mores mulierum: dum moliuntur, dum conantur, annus est. (Terenz: Heauto.,243)
Außerdem, du kennst die Art der Frauen: bis sie sich putzen, bis sie alles probieren, vergeht ein Jahr.

Wortbildungen:

annalis, anniversārius, anniculus, annona, annosus, annotinus, annuus

Entlehnungen:

deutsch: anno

Übersetzungen

[1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „annus
[1–4] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „annus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 451 f., Eintrag „annus“.
[1–4] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1, Seite 37, Eintrag „annus“.

Quellen:

  1. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).