Zum Inhalt springen

admonere

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

admonere (Latein)

[Bearbeiten]
Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular admoneō
2. Person Singularadmonēs
3. Person Singularadmonet
1. Person Pluraladmonēmus
2. Person Pluraladmonētis
3. Person Pluraladmonent
Perfekt 1. Person Singularadmonuī
Imperfekt 1. Person Singularadmonēbam
Futur 1. Person Singularadmonēbo
PPP admonitus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singularadmoneam
Imperativ Singularadmonē
Pluraladmonēte
Alle weiteren Formen: Flexion:admonere

Worttrennung:

ad·mo·ne·re

Bedeutungen:

[1] transitiv: jemanden erinnern, mahnen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb monere  la mit dem Präfix ad-  la

Beispiele:

[1] „amanti subparasitor, hortor, adsto, admoneo, gaudeo.“ (Plaut. Amph. 993)[1]

Wortbildungen:

admonitio, admonitor, admonitus

Übersetzungen

[Bearbeiten]
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „admoneo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 139.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „admoneo
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „admoneo“ Seite 55.

Quellen:

  1. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).