accessibilis

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

accessibilis (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv accessibilis accessibilis accessibile accessibiliter
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:accessibilis

Worttrennung:

ac·ces·si·bi·lis

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: zugänglich

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb accedere → la[1] mit dem Suffix -bilis → la

Gegenwörter:

[1] inaccessibilis

Beispiele:

[1] „quem mortuum contestatur secundum scripturas et a se novissime visum, per accessibilem utique lucem:“ (Tert. Prax. 15,8)[2]
[1] „Sed rursum consuetas machinationes exercentes et imperatoris clementiam accessibilem suis fallaciis invenientes restituti sunt prioremque potentiam receperunt.“ (Cassiod. hist. 2,23,1)[3]

Wortbildungen:

[1] accessibilitas

Entlehnungen:

französisch: accessible

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „accessibilis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 55.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „accessibilis
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „accessibilis“ Spalte 284.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „accessibilis“ Spalte 284.
  2. Quintus Septimus Florens Tertullianus: Opera. Pars II: Opera montanistica, Brepolis, Turnholt 1954 (Corpus Christanorum, Series Latina), Seite 1180.
  3. Cassiodorus Epiphanius; Walter Jacob, Rudolf Hanslik (Herausgeber): Historia ecclesiastica tripartita. Historiae ecclesiasticae ex Socrate Sozomeno et Theodorito in unum collectae et nuper de Graeco in Latinum translatae libri numero duodecim. Hölder-Pichler-Tempsky, Wien 1952 (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Band 71), Seite 123.