acceptator

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

acceptator (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ acceptātor acceptātōrēs
Genitiv acceptātōris acceptātōrum
Dativ acceptātōrī acceptātōribus
Akkusativ acceptātōrem acceptātōrēs
Vokativ acceptātor acceptātōrēs
Ablativ acceptātōre acceptātōribus

Worttrennung:

ac·cep·ta·tor, Genitiv: ac·cep·ta·to·ris

Bedeutungen:

[1] Person, die annimt und/oder würdigt

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb acceptare → la[1] mit dem Suffix -tor → la

Beispiele:

[1] „Tamen et votum, cum a deo acceptatum est, legem in posterum facit per auctoritatem acceptatoris; exinde enim faciendum mandavit qui factum comprobavit.“ (Tert. ieiun. 11,2)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „acceptator“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 54.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „acceptator“ Spalte 282.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „acceptator“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 54.
  2. Quintus Septimus Florens Tertullianus: Opera. Pars II: Opera montanistica, Brepolis, Turnholt 1954 (Corpus Christanorum, Series Latina), Seite 1269.