abrenuncjacja

abrenuncjacja (Polnisch)

Substantiv, f

	Singular	Plural
Nominativ	abrenuncjacja	abrenuncjacje
Genitiv	abrenuncjacji	abrenuncjacji
Dativ	abrenuncjacji	abrenuncjacjom
Akkusativ	abrenuncjację	abrenuncjacje
Instrumental	abrenuncjacją	abrenuncjacjami
Lokativ	abrenuncjacji	abrenuncjacjach
Vokativ	abrenuncjacjo	abrenuncjacje

Worttrennung:

ab·re·nun·cja·cja, Plural: ab·re·nun·cja·cje

Aussprache:

IPA: [abrɛnunˈt͡sjat͡sja], Plural: [abrɛnunˈt͡sjat͡sjɛ]

Hörbeispiele: —, Plural: —

Bedeutungen:

[1] historisch, Recht: Verzicht einer mit einer Mitgift ausgestatteten Tochter auf das Erbrecht des zukünftigen Ehemanns

[2] historisch, Recht: Verzicht auf sein eigenes Gericht und Annahme eines anderen

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

 [1] ?

Englisch: Französisch:

 [2] historisch, Recht: Verzicht auf sein eigenes Gericht und Annahme eines anderen

Englisch: Französisch:

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1, 2] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat) , Seite 3.

[1, 2] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat) , Seite 4.

Ähnliche Wörter:

aprecjacja