abigeius
abigeius (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, m[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | abigēius | abigēiī |
Genitiv | abigēiī | abigēiōrum |
Dativ | abigēiō | abigēiīs |
Akkusativ | abigēium | abigēiōs |
Vokativ | abigēie | abigēiī |
Ablativ | abigēiō | abigēiīs |
Nebenformen:
Worttrennung:
- ab·i·ge·ius, Genitiv: ab·i·geii
Bedeutungen:
- [1] spätlateinisch, Recht: Person, die unrechtmäßig Vieh wegführt; Viehdieb
Beispiele:
- [1] „Abactor est fur iumentorum et pecorum, quem vulgo abigeium vocant, ab abigendo.“ (Isid. 10,14)[1]
Übersetzungen[Bearbeiten]
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1 , „abigeus“ Spalte 94.
Quellen:
- ↑ Isidorus Hispalensis episcopus: Etymologiarum sive originum libri XX. Recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. 1. Auflage. Tomus I libros I–X continens, Oxford 1911 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis)