Autololes

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

Autololes (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m, Eigenname[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ
Autololēs
Genitiv
Autololum
Dativ
Autololibus
Akkusativ
Autololēs
Vokativ
Autololēs
Ablativ
Autololibus

Worttrennung:

Au·to·lo·les, Genitiv: Au·to·lo·lum

Bedeutungen:

[1] Volk an der Nordwestküste Afrikas

Oberbegriffe:

[1] gens

Beispiele:

[1] „ab eo totidem milibus oppidum Sala, eiusdem nominis fluvio inpositum, iam solitudinibus vicinum elephantorumque gregibus infestum, multo tamen magis Autololum gente, per quam iter est ad montem Africae vel fabulosissimum Atlantem.“ (Plin. nat. 5,5)[1]
[1] „sufficiunt spatio populi: tot castra secuntur, / Autololes Numidaeque vagi semperque paratus / inculto Gaetulus equo, tum concolor Indo“ (Lucan. 4,676–678)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „Autololes“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 749.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „Autololes“ Seite 421.
[1] Hermann Dessau: Autololes. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band II,2, Stuttgart 1896, Spalte 2600.

Quellen:

  1. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen I. Libri I–VI, K. G. Saur, München/Leipzig 1996, ISBN 3-519-11650-2 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1906), Seite 362.
  2. Marcus Annaeus Lucanus; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): De bello civili. Libri X. 2. Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2009, ISBN 978-3-598-71502-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 99.