Acroteleutium

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

Acroteleutium (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n, Eigenname[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ Acroteleutium Acroteleutia
Genitiv Acroteleutiī Acroteleutiōrum
Dativ Acroteleutiō Acroteleutiīs
Akkusativ Acroteleutium Acroteleutia
Vokativ Acroteleutium Acroteleutia
Ablativ Acroteleutiō Acroteleutiīs

Worttrennung:

A·cro·te·leu·ti·um, Genitiv: A·cro·te·leu·tii

Bedeutungen:

[1] weiblicher Name

Herkunft:

zugrunde liegen altgriechisch ἀκρός (akros→ grc und τελευτή (teleutē→ grc[1]

Beispiele:

[1] „Rem omnem tibi, Acroteleutium, tibique una, Milphidippa, / domi demonstravi in ordine.“ (Plaut. Mil. 874–875)[2]
[1] „Palaestrio Acroteleutium salutat.“ (Plaut. Mil. 900)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „Acroteleutium“ Spalte 429.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „Acroteleutium“ Spalte 429.
  2. 2,0 2,1 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).