sicarius

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

sicarius (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ sīcārius sīcāriī
Genitiv sīcāriī sīcāriōrum
Dativ sīcāriō sīcāriīs
Akkusativ sīcārium sīcāriōs
Vokativ sīcārie sīcāriī
Ablativ sīcāriō sīcāriīs

Worttrennung:

si·ca·ri·us, Genitiv: si·ca·rii

Bedeutungen:

[1] Mörder, Meuchelmörder

Herkunft:

seit Cicero[1] bezeugte Ableitung zu dem Substantiv sica → la mit dem Suffix -arius → la[2]

Beispiele:

[1] „Nam nihilo magis quadruplatoris quam furis, quam sicarii aut proditoris attulit definitionem.“ (Rhet. Her. 2,41)[3]
[1] „qui ex civitate in senatum propter dignitatem, ex senatu in hoc consilium dolecti estis propter severitatem, ab his hoc postulare homines sicarios atque gladiatores, non modo ut supplicia vitent quae a vobis pro maleficiis suis metuore atque horrere dobent, verum etiam ut spoliis ex hoc iudicio ornati auctique discedant?“ (Cic. S. Rosc. 3,8)[4]
[1] „ad eamne rem vos reservati estis, ad eamne rem delecti ut eos condemnaretis quos sectores ac sicarii iugulare non potuissent?“ (Cic. S. Rosc. 151)[5]
[1] „Quintum genus est parricidarum, sicariorum, denique omnium facinerosorum.“ (Cic. Cat. 2,22)[6]
[1] „Ducit ilium ad tribunal Aeaci: is lege Cornelia, quae de sicariis lata est, quaerebat.“ (Sen. Apoc. 14,1)[7]
[1] „nam per abusionem sicarios etiam omnis vocamus, qui caedem telo quocumque commiserunt.“ (Quint. inst. 10,1,12)[8]

Charakteristische Wortkombinationen:

quaestio inter sicarios/quaestio de sicariis

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „sicarius“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 2650.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „sicarius
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „sicarius“ Seite 1933.

Quellen:

  1. Michiel de Vaan: Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages. 1. Auflage. Brill, Leiden, Boston 2008, ISBN 978-90-04-16797-1 (Band 7 der Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series), „sica“ Seite 531.
  2. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „sicarius“ Seite 1933.
  3. Friedrich Marx, Winfried Trillitzsch (Herausgeber): Incerti auctoris de ratione dicendi ad C. Herennium Lib. IV. In: Scripta quae manserunt omnia. stereotype, korr. und erw. 2. Auflage. Fasc. 2, B. G. Teubner, Leipzig 1964 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1923), Seite 61.
  4. Marcus Tullius Cicero: Oratio pro Sex. Roscio Amerino. In: Helmut Kasten (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. 1. Auflage. Fasc. 8, B. G. Teubner, Leipzig 1968 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 4.
  5. Marcus Tullius Cicero: Oratio pro Sex. Roscio Amerino. In: Helmut Kasten (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. 1. Auflage. Fasc. 8, B. G. Teubner, Leipzig 1968 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 58–59.
  6. Marcus Tullius Cicero: Orationes: Pro Sex. Roscio, De imperio Cn. Pompei, Pro Cluentio, In Catilinam, Pro Murena, Pro Caelio. In: Albert Curtis Clark (Herausgeber): Orationes. 1. Auflage. Tomus I, Clarendon Press, Oxford 1909 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis; ohne Seitenangabe).
  7. L. Annaeus Seneca; Renata Roncali (Herausgeber): Apocolocyntosis. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1990, ISBN 3-322-00670-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 23.
  8. Marcus Fabius Quintilianus: Institutionis Oratoriae Libri XII. Edidit Ludwig Radermacher, addenda et corrigenda collegit et adiecit Vinzenz Buchheit. korrigierte, stereotype 1. Auflage. Pars prior libros I–VI continens, B. G. Teubner, Leipzig 1971 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 234.