proprietarius

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

proprietarius (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ proprietarius proprietariī
Genitiv proprietariī proprietariōrum
Dativ proprietariō proprietariīs
Akkusativ proprietarium proprietariōs
Vokativ proprietarie proprietariī
Ablativ proprietariō proprietariīs

Worttrennung:

pro·pri·e·ta·ri·us, Plural: pro·pri·e·ta·ri·i

Bedeutungen:

[1] der Eigentumsherr, der Eigentümer

Herkunft:

von dem lateinischen Substantiv proprietas → la[1]

Beispiele:

[1]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „proprietarius
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „proprietarius“ (Zeno.org)

Quellen:

  1. nach: Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „proprietarius“ (Zeno.org)