avertarius

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

avertarius (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ avertārius avertāriī
Genitiv avertāriī avertāriōrum
Dativ avertāriō avertāriīs
Akkusativ avertārium avertāriōs
Vokativ avertārie avertāriī
Ablativ avertāriō avertāriīs

Worttrennung:

a·ver·ta·ri·us, Genitiv: a·ver·ta·ri·i

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: Pferd mit einer großen Satteltasche, Felleisenpferd

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv averta → la mit dem Suffix -arius → la

Oberbegriffe:

[1] equus

Beispiele:

[1] „Praeterea illud adiungimus, ut parhippum vel avertarium nullus accipiat, nullus inpune praesumat, nisi eum nostrae serenitatis arbitrio aliqua necessitate cogente vir inl(ustris) magister officiorum textui evectionis addiderit.“ (Cod. Theod. 8,5,22,1)[1]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „avertarius“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 761.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „avertarius“ Spalte 1319.
[1] Otto Seeck: Cursus publicus. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band IV,2, Stuttgart 1901, Spalte 1846–1863.

Quellen:

  1. Theodor Mommsen (Herausgeber): Theodosiani libri XVI cum constitutionibus Sirmondianis. Adsumpto apparatu P. Kruegeri. 1. Auflage. Voluminis I pars posterior: Textus cum apparatu, Weidmann, Berlin 1905 (Internet Archive), Seite 381.