authenticus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

authenticus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv authenticus authentica authenticum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:authenticus

Worttrennung:

au·then·ti·cus

Bedeutungen:

[1] dem Original entsprechend; urschriftlich, authentisch

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen αὐθεντικός (authentikos→ grc[1]

Beispiele:

[1] „nam et Labeo scribit vendita hereditate tabulas testamenti descriptas deponi oportere: heredem enim exemplum debere dare, tabulas vero authenticas ipsum retiuere aut in aede deponere.“ (Ulp. dig. 10,2,4,3)[2]
[1] „plerumque enim authenticae rationes sunt necessariae actori ad instruenda ea quae postea emergunt ad notitiam eius spectantia.“ (Ulp. dig. 10,2,8)[2]
[1] „Si quis fecerit testamentum et exemplum eius, exemplo quidem aperto nondum apertum est testamentum: quod si authenticum patefactum est totum, apertum.“ (Ulp. dig. 24,3,12)[3]

Wortbildungen:

[1] authenticum

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „authenticus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 749.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „authenticus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „authenticus“ Seite 421.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „authenticus“ Seite 421.
  2. 2,0 2,1 Theodor Mommsen, Paul Krüger (Herausgeber): Corpus iuris civilis. stereotype 15. Auflage. Volumen Primum: Institutiones, Digesta, Weidmann, Berlin 1928 (Internet Archive), Seite 170.
  3. Theodor Mommsen, Paul Krüger (Herausgeber): Corpus iuris civilis. stereotype 15. Auflage. Volumen Primum: Institutiones, Digesta, Weidmann, Berlin 1928 (Internet Archive), Seite 447.