adiecticius

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

adiecticius (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv adiectīcius adiectīcia adiectīcium
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:adiecticius

Worttrennung:

ad·iec·ti·ci·us

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: noch hinzugefügt, zusätzlich

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb adicere → la[1] mit dem Suffix -icius → la

Sinnverwandte Wörter:

[1] superindicticius

Beispiele:

[1] „Non vos quisquam militum pro sua voluntate concutiet: non exactor adiecticiis gravabit incommodis: non solum nostras, sed et officii innoxias custodibimus manus.“ (Cassiod. var. 11,8,4)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „adiecticius“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 121.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „adiecticius“ Spalte 674.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „adiecticius“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 121.
  2. Magnus Aurelius Cassiodorus Senator: Opera. Pars 1: Variarum libri XII, De anima, Brepolis, Turnhout 1973 (Corpus Christanorum, Series Latina, Band XCVI), Seite 436.