accubitor

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

accubitor (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ accubitor accubitōrēs
Genitiv accubitōris accubitōrum
Dativ accubitōrī accubitōribus
Akkusativ accubitōrem accubitōrēs
Vokativ accubitor accubitōrēs
Ablativ accubitōre accubitōribus

Worttrennung:

ac·cu·bi·tor, Genitiv: ac·cu·bi·to·ris

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: Person, die neben einer Person am Tisch liegt; Tischnachbar

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb accumbere → la[1] mit dem Suffix -tor → la

Beispiele:

[1] „et imi lecti accubitor est semper derisor amici sui.“ (Porph. Hor. epist. 1,18,10)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „accubitor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 68.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „accubitor“ Spalte 338.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „accubitor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 68.
  2. Pomponius Porphyrio: Commentum in Horatium Flaccum. In: Alfred Holder (Herausgeber): Scholia antiqua in Q. Horatium Flaccum. 1. Auflage. Volumen I, Wagnersche Verlag, Innsbruck 1894 (Internet Archive), Seite 349.