βάρβιτος

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

βάρβιτος (Altgriechisch)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Singular Plural

Nominativ ἡ βάρβιτος αἱ βάρβιτοι

Genitiv τῆς βαρβίτου τῶν βαρβίτων

Dativ τῇ βαρβίτῳ ταῖς βαρβίτοις

Akkusativ τὴν βάρβιτον τὰς βαρβίτους

Vokativ (ὦ) βάρβιτε (ὦ) βάρβιτοι

Anmerkung zum Genus:

Das Substantiv βάρβιτος wird zuweilen auch als Maskulinum verwendet, zum Beispiel „Θέλω λέγειν Ἀτρείδας, / θέλω δὲ Κάδμον ἄιδειν, / ὁ βάρβιτος δὲ χορδαῖς /ἔρωτα μοῦνον ἠχεῖ.“[1] Zudem gibt es noch eine Nebenform im Neutrum: βάρβιτον.

Worttrennung:

βάρ·βι·τος, Plural: βάρ·βι·τοι

Umschrift:

DIN 31634: barbitos

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Musik: Barbitos, Barbiton

Herkunft:

Fremdwort unbekannter – vielleicht phrygischerHerkunft[2]

Oberbegriffe:

[1] ὄργανον

Beispiele:

[1] „ἄμναστοι δὲ τὰ πολλὰ καὶ ὄλβια τῆνα λιπόντες
δειλοῖς ἐν νεκύεσσι μακροὺς αἰῶνας ἔκειντο,
εἰ μὴ θεῖος ἀοιδὸς ὁ Κήιος αἰόλα φωνέων
βάρβιτον ἐς πολύχορδον ἐν ἀνδράσι θῆκ’ ὀνομαστούς
ὁπλοτέροις·“[3]
[1] „οὐ γάρ ποτ’ οὔτ’ ἂν βαρβίτου θίγοιμ’ ἔτι
οὔτ’ ἂν φρέν’ ἐξάραιμι πρὸς Λίβυν λακεῖν
αὐλόν· σὺ γάρ μου τέρψιν ἐξείλου βίου.“[4]
[1] „μῶν κρότος σικινίδων
ὁμοῖος ὑμῖν νῦν τε χὤτε Βακχίῳ
κῶμος συνασπίζοντες Ἀλθαίας δόμους
40προσῇτ᾽ ἀοιδαῖς βαρβίτων σαυλούμενοι;“[5]
[1] „τίς ἡ τάραξις τοῦ βίου; τί βάρβιτος
λαλεῖ κροκωτῷ; τί δὲ λύρα κεκρυφάλῳ;“[6]
[1] „καὶ τῶν ὀργάνων ἔνια βαρβάρως ὠνόμασται νάβλας καὶ σαμβύκη καὶ βάρβιτος καὶ μαγάδις καὶ ἄλλα πλείω.“[7]

Wortbildungen:

[1] βαρβιτίζω, βαρβιτιστής

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Wilhelm Pape, bearbeitet von Max Sengebusch: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Griechisch-deutsches Handwörterbuch. Band 1: Α–Κ, Band 2: Λ–Ω. 3. Auflage, 6. Abdruck, Vieweg & Sohn, Braunschweig 1914. Stichwort „βάρβιτος“.
[1] Henry George Liddell, Robert Scott, revised and augmented throughout by Sir Henry Stuart Jones with assistance of Roderick McKenzie: A Greek-English Lexicon. Clarendon Press, Oxford 1940. Stichwort „βάρβιτος“.
[1] Wilhelm Gemoll: Griechisch-deutsches Schul- und Handwörterbuch. Von W. Gemoll und K. Vretska. 10. Auflage. Oldenbourg, München 2006, ISBN 978-3-637-00234-0, Seite 162

Quellen:

  1. Anacreontea, 23,3
  2. Hjalmar Frisk, Griechisches Etymologisches Wörterbuch: „βάρβιτος
  3. Theokrit, Idyllia, 16,42–46
  4. Euripides, Alcestis, 345–347
  5. Euripides, Cyclops, 37–40
  6. Aristophanes, Thesmophoriazusae, 137–138
  7. Strabo, Geographica, 10,3,17