sordidulus
sordidulus (Latein)[Bearbeiten]
Adjektiv[Bearbeiten]
Nominativ Singular und Adverbia | ||||
---|---|---|---|---|
Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
Positiv | sordidulus | sordidula | sordidulum | — |
Komparativ | — | — | — | — |
Superlativ | — | — | — | — |
Alle weiteren Formen: Flexion:sordidulus |
Worttrennung:
- sor·di·du·lus
Bedeutungen:
- [1] etwas verschmutzt, etwas dreckig
- [2] übertragen: von recht schlechter Qualität oder niedrigem sozialem Stand; gemein, verächtlich
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „quid quod materiam praebet causasque iocorum / omnibus hic idem, si foeda et scissa lacerna, / si toga sordidula est et rupta calceus alter / pelle patet, vel si consuto vulnere crassum / atque recens linum ostendit non una cicatrix?“ (Iuven. 3, 147–151)[2]
- [2] „turba est nunc apud aram. an te ibi vis inter istas vorsarier / prosedas, pistorum amicas, reginas alicarias, / miseras schoeno delibutas servilicolas sordidas, / quae tibi olant stabulum statumque, sellam et sessibulum / quas adeo hau quisquam umquam liber tetigit neque duxit domum, / servolorum sordidulorum scorta diobolaria?“ (Plaut. Poen. 265–270)[3]
- [2] „praetextae ac tunicae Lydorum, opus sordidulum omne,“ (Lucil. 12)[4]
Übersetzungen[Bearbeiten]
[1] etwas verschmutzt, etwas dreckig
[2] ?
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „sordidulus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 2734.
- [1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „sordidulus“
Quellen:
- ↑ Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „sordidulus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 2734.
- ↑ Decimus Iunius Iuvenalis; Jacob Willis (Herausgeber): Saturae sedecim. 1. Auflage. B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Stuttgart/Leipzig 1997, ISBN 3-8154-1471-7 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 24.
- ↑ Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat) , Poenulus, Vers 265–270.
- ↑ Gaius Lucilius; Friedrich Marx (Herausgeber): C. Lucilii Carminum Reliquiae. 1. Auflage. Volumen prius: Prolegomena Testimona Fasti Luciliani Carminum Reliquiae Indices, B. G. Teubner, Leipzig 1904 , Seite 4.