lenonius

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

lenonius (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv lēnōnius lēnōnia lēnōnium
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:lenonius

Worttrennung:

le·no·ni·us

Bedeutungen:

[1] zum Kuppeln gehörig; Kuppel-, Kuppler-

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv leno → la[1]

Beispiele:

[1] „oh, lutum lenonium, / commixtum caeno sterculinum publicum, / inpure, inhoneste, iniure, inlex, labes popli / pecuniai accipiter avide atque invide, / procax, rapax, trahax — trecentis versibus / tuas inpuritias traloqui nemo potest — / accipin argentum?“ (Plaut. Pers. 406–412)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „lenonius“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 613.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „lenonius
[1] dict.cc Latein-Deutsch, Stichwort: „lenonius
[1] Albert Martin Latein-Deutsch, Stichwort: „lenonius

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „lenonius“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 613.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat)