gustabilis

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

gustabilis (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv gustābilis gustābilis gustābile
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:gustabilis

Worttrennung:

gus·ta·bi·lis

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: schmeckbar

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb gustare → la[1] mit dem Suffix -bilis → la

Beispiele:

[1] „de numero autem cubitorum sic quidam ante nos aestimaverunt, quod quinque sensus triplicem collectionem habeant, eo quod visus visibile videt et auditus audibile audit et odoratus odorabile odoratur et gustatus gustabile gustat et tactus quod tangendi substantiae subiacet tangit.“ (Ambr. Noe 15,52)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „gustabilis“ (Zeno.org), Band, Spalte 2983.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis, Auxiliantibus et alliis et curatoribus fundationis Rockerfellerianae. 6. Band, 2. Teil G – Gytus, Teubner, Leipzig 1925–1934, ISBN 3-322-00000-1, „gustabilis“ Spalte 2366.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „gustabilis“ (Zeno.org), Band, Spalte 2983.
  2. Sanctus Ambrosius: Opera. Herausgeber: Karl Schenkl (= Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum. Band XXXII). Pars prima: Exameron, De paradiso, de Cain et Abel, De Noe, de Abraham, de Isaac, De bono mortis. Prag/Wien/Leipzig 1896 (Internet Archive)., Seite 449–450.