effeminatus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

effēminātus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv effēminātus effēmināta effēminātum effēminātē
Komparativ effēminātior effēminātior effēminātius effēminātius
Superlativ effēminātissimus effēminātissima effēminātissimum effēminātissimē
Alle weiteren Formen: Flexion:effeminatus

Worttrennung:

ef·fe·mi·na·tus

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] abwertend: weibisch, verweichlicht, weichlich

Herkunft:

Konversion des Partizips Perfekt Passiv des Verbs effeminare → la „verweichlichen“

Sinnverwandte Wörter:

[1] mollis

Gegenwörter:

[1] durus, rusticus

Beispiele:

[1] „cum autem est omnis servitus misera, tum vero intolerabile est servire impuro, impudico, effeminato, numquam ne in metu quidem sobrio.“[1]
[1] „opinio est enim quaedam effeminata ac levis“[2]
[1] „quibus in rebus duo maxime sunt fugienda ne quid effeminatum aut molle et ne quid durum aut rusticum sit.“[3]
[1] „quid est autem nequius aut turpius effeminato viro?“[4]
[1] „postremo nisi eum di immortales in eam mentem inpulissent, ut homo effeminatus fortissimum virum conaretur occidere, hodie rem publicam nullam haberetis.“[5]
[1] „nam videndum est in utrisque, ne quid humile summissum molle effeminatum fractum abiectumque faciamus.“[6]
[1] „quos ego penitus novi, libidinum et languoris effeminatissimi animi plenos.“[7]
[1] „Itaque effeminatissimam vocem illius Rhodii existimo, qui cum in caveam coniectus esset a tyranno et tamquam ferum aliquod animal aleretur, suadenti cuidam, ut abstineret cibo: ‚omnia‘ inquit ‚homini, dum vivit, speranda sunt‘.“[8]

Wortbildungen:

effeminate

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „effeminatus“ (Zeno.org)
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 173

Quellen:

  1. Marcus Tullius Cicero, Philippicae, 3, 12
  2. Marcus Tullius Cicero, Tusculanae disputationes, 2, 52
  3. Marcus Tullius Cicero, De officiis, 1, 129
  4. Marcus Tullius Cicero, Tusculanae disputationes, 3, 36
  5. Marcus Tullius Cicero, Pro T. Annio Milone, 89
  6. Marcus Tullius Cicero, Tusculanae disputationes, 4, 64
  7. Quintus Tullius Cicero, Epistulae ad Tironem et ad M. fratrem, 16, 27, 1
  8. Lucius Annaeus Seneca, Epistulae morales ad Lucilium, 70, 6

Deklinierte Form[Bearbeiten]

Worttrennung:

ef·fe·mi·na·tus

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Grammatische Merkmale:

  • Nominativ Singular des Pertizip Perfekt Passiv des Verbs effeminare
effeminatus ist eine flektierte Form von effeminare.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag effeminare.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.