effeminare

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

effēmināre (Latein)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular effēminō
2. Person Singular effēminās
3. Person Singular effēminat
1. Person Plural effēmināmus
2. Person Plural effēminātis
3. Person Plural effēminant
Perfekt 1. Person Singular effēmināvī
Imperfekt 1. Person Singular effēminābam
Futur 1. Person Singular effēminābō
PPP effēminātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular effēminem
Imperativ Singular effēminā
Plural effēmināte
Alle weiteren Formen: Flexion:effeminare

Worttrennung:

ef·fe·mi·na·re

Bedeutungen:

[1] transitiv: als weibliches Geschlecht/Femininum behandeln
[2] transitiv, übertragen: verweiblichen, verzärteln

Herkunft:

zugrunde liegen das Substantiv femina → la „die Frau“ und die Präposition ex → la „aus, heraus“[1]

Sinnverwandte Wörter:

[2] mollire

Beispiele:

[1] „Aer autem, ut Stoici disputant, interiectus inter mare et caelum Iunonis nomine consecratur, quae est soror et coniux Iovis, quod <ei> et similitudo est aetheris et cum eo summa coniunctio. effeminarunt autem eum Iunonique tribuerunt, quod nihil est eo mollius.“[2]
[2] „nam nunc quidem cogitationibus mollissimis effeminamur, ut, si ante mors adventet quam Chaldaeorum promissa consecuti sumus, spoliati magnis quibusdam bonis, inlusi destituti que videamur.“[3]
[2] „Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.“[4]
[2] „qui exercitu, qui armis, qui opibus plurimum poterant, cum quid sentirent nesciretur, furialis illa vox nefariis stupris <in> religiosis altaribus effeminata se cum et illos et consules facere acerbissime personabat;“[5]
[2] „minimeque ad eos mercatores saepe commeant atque ea, quae ad effeminandos animos pertinent, inportant“[6]
[2] „vinum ad se omnino inportari non patiuntur, quod ea re ad laborem ferendum remollescere homines atque effeminari arbitrantur.“[7]
[2] „avaritia pecuniae studium habet, quam nemo sapiens concupivit: ea quasi venenis malis inbuta corpus animumque virilem effeminat,[8]
[2] „similiter illa translucida et versicolor quorundam elocutio res ipsas effeminat, quae illo verborum habitu vestiantur.“[9]

Wortbildungen:

effeminatus

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „effeminare“ (Zeno.org)
[1, 2] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 172–173

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „effeminare“ (Zeno.org)
  2. Marcus Tullius Cicero, De natura deorum, 2, 66
  3. Marcus Tullius Cicero, Tusculanae disputationes, 1, 95
  4. Marcus Tullius Cicero, De finibus bonorum et malorum, 2, 94
  5. Marcus Tullius Cicero, Pro Gnaeo Plancio, 86
  6. Gaius Iulius Caesar, De bello Gallico, 1, 1, 3
  7. Gaius Iulius Caesar, De bello Gallico, 4, 2, 5
  8. Gaius Sallustius Crispus, De coniuratione Catilinae, 11, 3
  9. Marcus Fabius Quintilianus, Institutio oratoria, 8 prooem. 20