deifer

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

deifer (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv deifer deifera deiferum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:deifer

Worttrennung:

de·i·fer

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, Religion: Gott in sich tragend

Herkunft:

Kompositum aus dem Substantiv deus → la und dem Verb ferre → la[1]

Beispiele:

[1] „Confitemur autem secundum Nicaenam expositionem et incarnatum filium dei consubstantialem ex virgine sancta Maria et in hominibus inhabitasse et complesse dispensationem pro nobis omnem in nativitate et passione et resurrectione et in caelos ascensione, et iterum venturum, ut reddat nobis similitudinem divinam a semet ipso, deum existentem carnigerum et hominem deiferum.“ (Cassiod. hist. 7, 9, 10)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „deifer“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2001.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis, Auxiliantibus et alliis et curatoribus fundationis Rockerfellerianae. 5. Band, 1. Teil D – Dze, Teubner, Leipzig 1909–1934, ISBN 3-322-00000-1, „deifer“ Spalte 403.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „deifer“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2001.
  2. Cassiodorus Epiphanius; Walter Jacob, Rudolf Hanslik (Herausgeber): Historia ecclesiastica tripartita. Historiae ecclesiasticae ex Socrate Sozomeno et Theodorito in unum collectae et nuper de Graeco in Latinum translatae libri numero duodecim. Hölder-Pichler-Tempsky, Wien 1952 (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Band 71), Seite 398.